Obowiązek przedłużenia umowy do dnia porodu dotyczy wyłącznie pracownic zatrudnionych na podstawie umowy o pracę i posiadających dwumiesięczny staż w danej agencji zatrudnienia. Przedłużenie umowy do dnia porodu nie obejmuje osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych.

Od dnia 1 czerwca 2017 r., zgodnie z przepisem art. 13 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, do pracownicy tymczasowej mającej łączny co najmniej 2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przez daną agencję pracy tymczasowej na podstawie umowy o pracę stosuje się art. 177 § 3 Kodeksu pracy. Oznacza to, że umowa o pracę na czas określony zawarta z pracownicą tymczasową, która miałaby się rozwiązać po upływie 3 miesiąca ciąży, ulegnie z mocy prawa przedłużeniu do dnia porodu. Łączny co najmniej 2-miesięczny okres obejmuje:

• okres lub okresy skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przypadające
  w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy poprzedzającym zawarcie umowy
  o pracę, do której miałby mieć zastosowanie art. 177 § 3 Kodeksu pracy, lub
• okres przypadający od dnia zawarcia ww. umowy o pracę, do dnia, w którym pracownica tymczasowa osiągnęła łączny co najmniej 2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej.

Obowiązek przedłużenia umowy o pracę tymczasową dotyczy umowy o pracę na czas określony, która miałaby się rozwiązać po upływie 3 miesiąca ciąży, liczonych każdy po 28 dni (4 tygodnie). Zatem umowy terminowe ulegają z mocy prawa przedłużeniu do dnia porodu, jeśli w dniu ich planowanego rozwiązania pracownica byłaby po 12 tygodniu ciąży.