Zgodnie z przepisami art.158 Kodeksu pracy pracownikowi, który wykorzystał urlop za dany rok kalendarzowy, a następnie uzyskał w ciągu tego roku prawo do urlopu w wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający.

Prawo do urlopu w zwiększonym wymiarze, w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabywa prawo do wyższego wymiaru urlopu, powstaje nie z początkiem tego roku, a w terminie zaistnienia okoliczności powodującej podwyższenie wymiaru. Wynika z tego, że w sytuacji, gdy pracownik wykorzystał cały urlop wypoczynkowy za dany rok kalendarzowy, a następnie w trakcie tego roku nabył prawo do urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, to przysługuje mu urlop uzupełniający w wymiarze różnicy między nabytym wymiarem a wymiarem poprzednio przysługującym.

W sytuacji, gdy pracownik przed nabyciem prawa do urlopu w zwiększonym wymiarze nie wykorzystał urlopu przysługującego mu w danym roku, to po wystąpieniu okoliczności powodujących zwiększenie wymiaru, przysługuje mu za ten rok jeden urlop w podwyższonym wymiarze. Konstrukcja urlopu uzupełniającego jest w takim przypadku niecelowa.

Urlop uzupełniający dotyczy wyłącznie kolejnego urlopu wypoczynkowego. Jeżeli pracownik przed uzyskaniem prawa do pierwszego urlopu ukończy szkołę, np. studia wyższe, a w konsekwencji zaliczy mu się okres nauki do stażu urlopowego i powiększy wymiar urlopu, to z chwilą osiągnięcia stażu uprawniającego do pierwszego urlopu, nabędzie on od razu prawo do urlopu w podwyższonym wymiarze.