Często w swojej historii to Państwowa Inspekcja Pracy jako jedna z pierwszych instytucji publicznych, wskazywała na poważne nieprawidłowości systemowe odbijające się na sytuacji pracowników.
Brak należytej ochrony zatrudnionych i nieprecyzyjne regulacje w tym zakresie, zdaniem inspektorów pracy, podważają zaufanie społeczeństwa do państwa i jego organów. Za każdym razem inspektorzy pracy zgłaszając nieprawidłowości proponowali jednocześnie rozwiązania legislacyjne przeciwdziałające zjawiskom patologicznym. Część z tych postulatów wcześniej czy później została zrealizowana. Inne czekają do dziś na właściwe uregulowanie.
Jednym z takich sygnałów były zgłoszone jeszcze w 2009 roku wątpliwości inspektorów pracy w stosunku do przetargów publicznych, w których dominowało kryterium ceny za usługę. W ten sposób zamówienie od administracji publicznej czy samorządowej dostawał przedsiębiorca, który zaoferował najniższą cenę. Wywołało to bezprecedensowy pościg za obniżeniem kosztów, które odbywało się także przez pogarszanie warunków zatrudnienia. Powszechne stało się wtedy podpisywanie z zatrudnionym kilku kontraktów cywilnoprawnych, tylko po to, by ominąć obowiązek ubezpieczenia społecznego takiej osoby, czy wypłaty dodatkowego wynagrodzenia za pracę w nadgodzinach. Zgłaszane od końca pierwszej dekady XXI wieku wnioski legislacyjne doczekały się realizacji dopiero wiele lat później.
W 2017 roku, gdy po kilku wcześniejszych nieudanych nowelizacjach przepisów w życie weszła ustawa Prawo zamówień publicznych pozwalająca na określenie w opisie przedmiotu zamówienia na usługi lub roboty budowlane wymagań zatrudnienia przez wykonawcę lub podwykonawcę na podstawie umowy o pracę osób wykonujących wskazane przez zamawiającego czynności w zakresie realizacji zamówienia. Cena płacona przez urząd czy inny podmiot administracji za usługę wymagającą zatrudnienia pracowników, powinna uwzględniać związane z tym koszty zapłaty podatków i składek.
O wszelkich nowszych inicjatywach informujemy na bieżąco w stronie internetowej.
